W 1926 roku ukazała się w Paryżu książka Poli Negri „Życie i marzenie w kinie”, w której autorka przekazuje czytelnikowi wiele cennych i głębokich przemyśleń o wartości często uniwersalnej i ponadczasowej. Jesteśmy pod wrażeniem jej osobistych przeżyć i doświadczeń, wizjonerstwa i sztuki słowa. Publikacja ukazała się także w języku rosyjskim. Poniżej wybrane fragmenty książki (Tygodnik EKRAN 1982).
Pragnąc moralizować za wszelką cenę, człowiek zaczyna w końcu odczuwać wstręt do cnoty.
W niektórych państwach cenzura zabrania pokazywania na ekranie pocałunku trwającego dłużej niż trzy sekundy. Na niektórych obrazach , pocałunek trwa już trzy wieki. I trwać będzie dalej.
Wystrzegajmy się amatorów; myślą oni, że w kinie jak w miłości wystarczy jedynie instynkt.
Mówi się aktorowi „proszę być naturalnym i prostym”. Nie ma nic trudniejszego.
Nawet nie podejrzewamy niekiedy, ile pracy wymagała aktorska sztuka wydawania się naturalnym i prostym.
Piękność nawet tak fotogeniczna jak zachód słońca, nie wystarcza. Film i muzyka wymagają wrodzonych uzdolnień.
„ale” to straszne słowo w języku filmowym.
Talent to zdolność do oddania się niepodzielnie swej twórczości.
Żeby być prawdziwym, trzeba pracować i cierpieć.
Przekazać można tylko te uczucia, których się samemu doznaje.
Życie byłoby nie do zniesienia, gdybyśmy nie mogli czasami pomarzyć.
Dzięki samochodom, aeroplanom, telefonowi i telegrafowi bez drutu, ludzie zyskują wiele czasu. Czy poświęcają ten czas miłości? Nie, gdyż im więcej czasu zyskujesz, tym bardziej się spieszysz.
Sztuka niema podpowiada i sugeruje, a nie – wyraża. Uczucie objaśnione traci swą siłę.
Powinniśmy cenić wszystko, co odrywa nas od miałkości codziennego życia.
Ale w kinie, jak w życiu, trzeba zająć dobre miejsce.
Powstaną ogromne gmachy, w których zbierane będą archiwa filmowe i w tych monumentalnych świątyniach znajdą się najcenniejsze skarby myśli ludzkiej.
Aby zbadać trajektorię pocisku czy formę, jaką przybiera spadająca kropla wody, uczeni wykonują 50 000 zdjęć na sekundę. Jest to kolosalne osiągnięcie. Ale w oczach naszych dzieci, dzisiejsze projekcje wydawać się będą jedynie prymitywnymi elementarnymi doświadczeniami.
Rozkruszałe przez piaski i wiatr piramidy znikną bez śladu. Ruchomy obraz rewolucjonizuje świat.
… czy możemy sobie wyobrazić, czym będzie kinematografia za lat sto? Przecież niedawno się narodziła.